Skąd biorę motywację?

Ćwiczę od 4 miesięcy, chodzę na prawo jazdy, uczę się, prowadzę bloga i mam wiele innych obowiązków jak każdy człowiek. Pytanie, które zadają mi ludzie powtarza się notorycznie Paulina, skąd bierzesz motywację? Banalna odpowiedź - moją motywacją jestem ja sama, ale nie tylko. Dzisiaj chciałabym wam przedstawić ludzi, rzeczy, miejsca, którzy motywują mnie do walki o marzenia, do życia, do ćwiczeń i do wielu innych spraw.

Na początku napisałam, że moją motywacją jestem JA. Nie kłamałam, naprawdę od pewnego czasu jestem dla siebie najlepszą motywacją do działania. Mam lepsze, jak i gorsze dni. Czasami po prostu nie mam siły na nic, ale wiem, że dążę do pewnego celu, który postawiłam sobie jakiś czas temu. W gorsze dni cofam się do tyłu pamięcią i przypominam sobie dlaczego zaczęłam to wszystko robić. Przypominam sobie wszystkie dobre momenty i przypominam również te złe, żeby pokazać samej sobie jak podniosłam się będąc na dnie. Możecie pomyśleć, że już zaczęłam wyolbrzymiać ale prawda jest taka, że wszyscy w każdym wieku mają swoje problemy - te większe jak i mniejsze, ale to wciąż problemy. Nawiązuje do nich bo one też są motywacją do rozpoczęcia nowego rozdziału w swoim życiu.

"Zawsze po burzy wychodzi słońcePrzełóż to na życie a będzie dobrzeNie ma, że najgorzej zawsze jest jakaś opcja"piosenka klik

Moją kolejną bardzo dużą motywacją jest 4-letnia siostra Nadia. Maleństwo urodziło się z wrodzoną wadą twarzoczaszki (uszko ma na policzku, jest zdeformowane oraz zapadniętą brodę). Jest bardzo wyjątkową dziewczynką, która nie jeden raz wzruszyła mnie do łez. Mimo choroby cieszy się życiem, każdym swoim dniem. Bawi się jak każde małe dziecko i mimo tego, że ma problem z mówieniem doskonale radzi sobie w wyjaśnianiu tego co chce, potrzebuje. Może jeszcze ona nie zdaje sobie sprawy jak bardzo jest chora to jest dla mnie wielką motywacją do okazywania uczuć, do życia i walki o lepsze jutro. Ta notka jest dla mnie bardzo wyjątkowa bo mogę przedstawić wam choć w skrócie moją największą motywację!

Kocham obserwować niebo. Jest bardzo wyjątkowe, widzę w nim miliony niespełnionych marzeń. Czuję się wtedy, że mam obowiązek spełnić choć w części swoje marzenia. Idąc do szkoły, siedząc na plaży, na spotkaniu z rodziną - zawsze patrzę się na nie. Jest moją oazą spokoju, motywacją do dążenia do swoich celów. Kiedy czuje, że chcę się poddać w tym co robię to od razu patrzę na niebo. Uspokaja mnie, biorę wdech i zaczynam od nowa.

Człowiek, który swoimi słowami zmienił moje nastawienie do życia o 180 stopni - Nick Vujicic. Nie jeden raz siedziałam zapłakana przed laptopem oglądając i słuchając jego filmików. Opowiada on swoją historię życia, jak sobie poradził z depresją, jak pogodził się z chorobą. Jeździ między innymi po szkołach i uczy dzieciaków akceptacji siebie, tolerancji, miłości. Myślę, że po obejrzeniu jego filmików zrozumiecie dlaczego to on jest moją motywacją. Odsyłam was do filmiku jednego z bardzo wielu - Nick Vujicic - Nigdy Się Nie Poddawaj


Mam bardzo dużo motywacji w sobie. Oczywiście zalicza się do tego moja cała rodzina, przyjaciele, ludzie z przeszłości, wspaniałe wspomnienia, ambicje oraz wy kochani. Chciałabym wam podziękować z całego serca za prawie 11 tysięcy wyświetleń oraz coraz większy odezw w komentarzach. Notka była pisana pod wpływem emocji więc za błędy bardzo przepraszam. 

A Ciebie co motywuje? Podziel się tym w komentarzu!

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
email: pa.grygorowicz@gmail.com

FACEBOOK INSTAGRAM